“Schrijf even op van welke zorgen je vandaag geen last wilt hebben,” vraag ik meestal aan het begin van een workshop.
De briefjes verzamel ik in een nachtblauw zwijgdoosje met een prachtige maan op het deksel en zet dat weg.
“Goh. Dat lucht op!” zeggen cursisten dan vaak.
Het is letterlijk uit je systeem op het moment dat je je belemmerende gedachten in woorden hebt gevangen en apart hebt gezet.
Ik kan wel raden wat er op staat. ‘Snap ik dit wel.’ ‘Lachen ze me niet uit.’ ‘Haalt H. de kinderen wel op tijd bij oma op.’ ‘Is dit geen weggegooid geld’. Dat denk ik namelijk zelf ook altijd voordat ik me durf over te geven aan wat de dag me zal brengen.
We spreken af dat iedereen die dat wil z’n zorgen na de workshop weer mag terugpakken uit het doosje.

Tot nu toe is dat nog nooit gebeurd. Terecht. Zorgen die je echt nodig hebt vinden zelf de weg naar huis wel weer.
De andere zorgen en belemmerende gedachten verbrand ik, als ik weer thuis ben met het nachtblauwe zwijgdoosje.
Uit respect voor de zorgen – die dingen doen toch ook hun stinkende best om je leven kleur te geven – strooi ik in de vlammen nog even wat palo santo, lekker ruikend reinigend hout.
Simpel magisch werk waarvan het effect direct merkbaar is.
Dat lucht op.