Het was saai om bij mijn grootouders te logeren. Maar op de plank boven mijn harde opklapbed stond een opgezet vogeltje waar ik wel wat aanspraak aan had. Een vinkje was het, op een echte tak die op een gelakt plankje was vastgezet.
‘Vind jij het hier warm?’ vroeg ik het vinkje en tussen mijn duim en wijsvingertje schudde het vinkje dan heel voorzichtig: ‘Nee.’
De ijsbloemen stonden ’s morgens op de ramen, dus dat had het beestje goed gezien....
Lees verder...
Lees verder...