Meestal ken ik de mensen die bij me thuis komen. Vandaag wandelen er 14 volslagen onbekenden door mijn huis met keurende blikken. Ze knikken of schudden hun hoofd bij het zien van de ‘natuurlijke tuin’. Ze adviseren me om ‘retro-keuken’ te zeggen en ‘vintage badkamer’. Ze bewonderen de magnolia die helemaal volgens planning vanochtend op z’n allermooist is. Ze komen gezellig aan tafel zitten, nemen tot mijn grote plezier een speculaasje of een glaasje water en vullen de kaart in waarmee de makelaar ze later informatie kan sturen over dit heerlijke, lichte, ruime huis.

Dwarsdoorsnede

Als ik blogs zou schrijven om indruk te maken zou ik de samenstelling van de kijkersgroep zelf bedacht hebben. Het is de perfecte line-up voor ‘een doorsnede van de Nederlandse samenleving’. Nee echt, als de Tweede Kamer samengesteld zou worden met de kijkers van mijn huis, dan leefden we in een rechtvaardig land!

1 tot 20 in Swahili

De eerste bezoekers zijn een alleenstaande papa met een vrolijk meisje van een jaar of acht, dat ook wel graag wil weten wat er achter dat gordijn op zolder zit.
Dan een zwarte vrouw en een witte man met een springerige kleuter die de traptreden telt in de drie talen die hij al kent: Engels, Nederlands en Swahili. Eerst wil hij alleen een speculaasje en eentje voor papa en mama, dan wil hij ook wel wat drinken en dan wil hij op de w.c. boven en telt opnieuw als hij weer naar beneden loopt en dan nog twee speculaasjes.
Het liefst zou ik eventjes noteren wat 1 tot 20 is in het Swahili, maar mijn verkering is al begonnen met het rondleiden van de nieuwe kijkers: twee jonge vrouwen die duidelijk gewend zijn om te klussen. Je ziet het aan hoe ze rondkijken, de boormachine al bijna zichtbaar in de aanslag: …’en dan kan dit muurtje er uit en die balken daar schuren we op’…
Een jong stel dat de kinderen even bij oma heeft gedropt noemt het enthousiast ‘Een huis met mogelijkheden’. Voor een makelaar is dat een belediging geloof ik, maar zij vinden het juist leuk.
In het laatste half uurtje staat er opnieuw een alleenstaande papa voor de deur, nu met twee verlegen pubers. Hij stelt moeilijke vragen: ‘Waar gaat dit pijpje naar toe? En waarom zit er een verlaagd plafonnetje in de keuken?’ zodat ik mijn huis zie zoals ik het nog nooit gezien heb.
Even wachten we nog af of er nog oudere echtpaar en een gehandicapte komen, maar helemaal compleet wordt onze stalenkaart van de Nederlandse samenleving toch niet: om drie uur verklaren we onze OpenHuizenDag voor beeindigd.

Stolwijkpad 8 in Arnhem

Ik prijs me gelukkig dat zoveel verschillende en leuke mensen de weg naar Stolwijkpad 8 in Arnhem gevonden hebben. Een leuk huis verdient leuke bewoners. Misschien heb ik vandaag de volgende bewoners wel ontmoet. Ik gun het ze allemaal, deze plek met magnolia. En als je ook nog belangstelling hebt: gewoon even een afspraak maken met makelaar Puntman.