“Maar wat denk je dat mijn familie ervan gaat vinden als ik dit allemaal opschrijf?” vroeg Ludy zich af. Inmiddels vijf jaar geleden besloot ze om het toch maar te doen. Alles opschrijven wat ze wist over haar eigen verleden, over het gezin waarin ze opgroeide. Ze wist dat er geheimen waren.
Tijdens het schrijven kwam ze erachter dat er nog veel meer geheimen waren dan ze al had vermoed.
Ze bleef doorschrijven. Daar was moed voor nodig. Want een antwoord op die vraag: ‘Maar wat denk je dat mijn familie ervan gaat vinden als ik dit allemaal opschrijf?’ was er niet. Tot aan de presentatie van het boek, vorige maand.

‘Wist jij dit?’

Want daar zat, op de voorste rij, het grootste deel van die familie. Om Ludy’s boek officieel in ontvangst te nemen. Als poortwachters voor de rest van de wereld. Helemaal vrijwillig.
Daar was het antwoord. Wat haar boek teweegbracht is ruimte voor verandering. De kans op een gesprek. De mogelijkheid om simpelweg aan elkaar te vragen: ‘Wist jij dit?’ of ‘Oh! Dat was voor mij zo anders!’ of zelfs: ‘Wat een opluchting dat dit nou eindelijk eens is uitgesproken.’
Ludy had zich in die vijf jaar schrijftijd heel veel reacties voorgesteld, maar dit, acceptatie en zelfs waardering, was een blije verrassing voor haar.

Schrijf je eigen verhaal

Er zijn veel schrijvers die zich vooraf zorgen maken over hoe hun boek zal vallen bij de betrokkenen. In alle gevallen zeg ik als schrijfcoach: schrijf het toch. Schrijf jouw eigen verhaal, dat recht heb je altijd. Schrijf met begrip voor de anderen. Schrijf over je eigen waarnemingen, je eigen gedachten, je eigen emoties, en verwacht niet van de anderen dat zij hetzelfde verhaal meemaakten, al waren ze er zelf bij. Elke broer en zus, merkwaardige tante en verdwenen oom heeft een eigen set herinneringen en overtuigingen over hoe ‘het’ was. Elk lid van de familie, iedereen die daar bij hoort of liever niet bij zou willen horen, draagt een eigen verleden.

Iemand moet het doen

Daarom zal jouw boek sowieso verbazing wekken. En in het mooiste geval verwondering. Goh, zie je dat zó!
Schrijf het. Oh, misschien wil je de namen een beetje veranderen als je klaar bent met schrijven (zoek en vervang). En misschien is het fijn om je familie al tijdens het schrijven te vertellen dat je bezig bent met een boek. Soms is het een goed idee om je boek al vóór de presentatie te laten lezen, juist door de mensen waar je heftige reacties van verwacht. Maar hoe dan ook: schrijf jouw verhaal. Iemand moet het doen. Anders zouden we allemaal denken dat onze eigen familie als enige zo eh… apart is.

Hoe je wordt wie je bent

De foto’s werden gemaakt tijdens de boekpresentatie van ‘Dit moet ik doen – Licht werpen op de schaduwen van het verleden’ door Ludy Hoogeveen. Ik mocht als haar Boekenvroedvrouw deel uitmaken van haar boekpresentatie met onder andere een belangrijke handeling: de zaal vol vrienden en familie aansporen om dat boek te gaan kopen. Omdat het een diepgravend persoonlijk onderzoek is naar hoe je wordt wie je bent.