“En eens in de maand werden de houten banken achter elkaar gezet, in het zaaltje achter de kerk, en dan kwam er een Film. Dat kostte wel een kwartje, maar daar spaarde je voor!”
Als cursusaanbieder kan ik krijsend jaloers worden op dit soort verhalen uit onze culturele oudheid. Je zult maar filmaanbieder zijn in een tijd waarin er verder geen ruk te doen is in het leven. Nou ja, niks anders dan om zes uur opstaan, het land op, om je in de vrieskou het schompes te werken tussen het opgroeiende gewas, dagelijks twaalf kinderen te baren en droog brood met spinnenkoppen te eten. Ik wil die tijd niet idealiseren, bedoel ik maar, maar een groot voordeel had het wel: als je dan een keer iets organiseerde had je ook meteen lekker aanloop.

Kiezen uit overvloed

Kijk ik even op Facebook. Vandaag kan ik kiezen uit 27 evenementen bij mij in de stad, waarvan 9 me eigenlijk onmisbaar lijken omdat ik er nieuwe mensen leer kennen, iets leer wat ik altijd al had willen kunnen, mezelf ermee tot bloei kan laten komen als een olieraffinaderij in het tropische regenwoud en ongekende kwaliteiten zal ontwikkelen. (maar kost geld, geen tijd, niet urgent genoeg, prio’s, prio’s). En verdomme, morgen is er weer zo’n dag.

Wat een eer!

Aan die gedachte klamp ik mij stevig vast als ik me voorbereid op het geven van een cursus voor vier enthousiaste deelnemers terwijl ik plek heb voor acht. Wij hebben de luxe van overvloed van kennisdeling, overvloed van ontwikkelingsmogelijkheden. En die vier kozen – uit dat enorme overdadige aanbod spannende en interessante activiteiten – die workshop van mij. Wow. Wat een eer. Ik ga er vol voor.