Ons perenboompje was dood.
‘Jullie pakken het ook helemaal verkeerd aan,’ zei buurman.
‘Vier spa diep moet je hem zetten.’ Ik stroopte mijn mouwen op en begon.
Maar verder dan de derde spa diep spitten kwam ik niet.
Er lag een betonnen plaat op de plek waar we al drie keer eerder een struik hadden geplant die wegpieterde voor z’n tijd.
Zonder wortelruimte kan een perenboom niet groeien. Een mens trouwens ook maar met moeite. Je familiegeschiedenis kan vruchtbare grond zijn voor je talenten, of een betonnen plaat. Daar kom je achter als je gaat graven in verhalen en archieven.
Zal ik dan maar eens dat boek gaan schrijven
over mijn familie?
Natuurlijk! Doen. Want elke familie, maar vooral die van jou, zit bommetjevol wonderlijke gebeurtenissen die prachtig, pijnlijk en zinvol zijn om over te schrijven. Zoek uit hoe het zat met oom Jaap. Laat zien wat er in de oorlog gebeurde met Oma Rotterdam en ontdek hoe dat jouw persoonlijke geschiedenis beïnvloed heeft.
Maar hoe pak ik dat in hemelsnaam aan?
Schrijven tot het klaar is. Voor het schrijven van een boek heb je twee dingen nodig: een enorm verlangen om het schrijven vol te houden en genoeg vaardigheden om er plezier aan te beleven.
Die vaardigheden kun je leren. Het schrijfverlangen moet uit jezelf komen. Begin er eens mee om op te schrijven waarom jij zo graag dat boek wilt schrijven. En onderzoek meteen even of schrijven je gemakkelijk afgaat.
Welke uitgever wil mijn boek straks publiceren?
Dit gaat zeer doen: waarschijnlijk geeneen. Maar dat is geen reden om jouw familieverhaal níet op te schrijven. Want schrijven is op zich al een waardevolle manier om te begrijpen waar je vandaan komt en wie je bent geworden.
Trouwens: online vind je boekdrukkers die voor € 98 al 10 exemplaren van je boek drukken. Genoeg voor je kinderen en een paar dierbare vrienden. Die snappen dan misschien ook meer van jou. https://www.drukland.nl/drukken/softcover-boeken
Ik ben bang dat mijn familie het niet leuk vindt
als ik zomaar de vuile was buiten hang
Ha! Nee zeg. Niet iedereen in elk geval. Maar het is niet alleen hun familie, het is ook de jouwe. En jij hebt het volste recht om over je eigen familie te schrijven. Sterker nog: als je niet uitzoekt hoe het zat en erover schrijft, werk je er actief aan mee om de verzwegen pijn en de schadelijke geheimen door te laten woekeren.
Maar doe het strategisch. Ga eerst zelf met de billen bloot. Schrijf over jouw rol in de familie, en over de invloed van de familiegeheimen op jouw leven. Als je jezelf niet durft te laten zien, moet je dat je familie ook niet aandoen.
Ik ben gek genoeg het bangst voor de reactie
van mijn overleden opa
Leg opa uit waarom jij toch je boek wilt schrijven. Schrijf hem een brief, vertel het tegen zijn foto. Vind je dat een gek idee omdat opa dood is, oefen dan je uitleg eerst eens op je levende tante Corrie en Nonkel Frits. Trouwens, misschien lucht het opa wel enorm op als het familieverhaal eindelijk eens met begrip en betrokkenheid verteld wordt.
Door jou.
Morgenochtend ben je de eerste
Zo gek is het trouwens niet, het gevoel dat je voorouders over je schouders meekijken als je over ze schrijft. Mijn eigen dode grootmoeder dook ook steeds op in mijn dromen met schrijftips. Er was een goed gesprek met haar voor nodig om een minder vermoeiende manier van samenwerken te vinden, bij daglicht. ‘Jij kunt dan wel buiten de tijd zijn, voor ons is de nacht om te slapen,’ moest ik haar vertellen. ‘Niet voor nieuwe inspiratie.’ Vond ze stom, maar ze snapte het wel.
Dat kan ook goed aflopen
Bij Dorothea ging het trouwens heel goed. Ze vond het enorm spannend om haar boek te laten lezen. Daar stond in wat Opa Snor nou eigenlijk echt had gedaan in de oorlog. Een voor een lieten haar neven en nichten haar weten dat ze om haar familieverhaal hadden moeten huilen. Van opluchting.
Omdat ze eindelijk begrepen waarom iedereen zo raar met elkaar omging.
Na de boekpresentatie dronken ze voor het eerst een biertje samen.
Je hoeft het niet alleen te doen
Tijdens het Magisch Schrijfjaar werk je een jaar en een dag stevig door aan je familieverhaal. Je medecursisten zijn je meelezers die aan jouw kant staan. En ik geef je professionele schrijftips om nog beter onder woorden te brengen wat jij wilt vertellen.
Schrijven is al intensief genoeg. Daar mag je jezelf gerust ondersteuning bij gunnen.