“Ik ben journalist/schrijver van oorsprong en heb ooit al eens als ghostwriter een boek voor iemand geschreven en de afgelopen 6 jaar voor het eerst als auteur aan een boek gewerkt wat nu z’n einde nadert.”
Dat – en nog een paar pikante details – mailde Mandy Beekman me op 30 juli 2018. Of ik zin had om haar wat te helpen om de puntjes op de i van haar manuscript te zetten. En ik zei ja.
Reusachtige gong in trilling
Eergisteren, dinsdag 25 januari 2022, belde de pakjesbezorger bij me aan en overhandigde me een pakketje met het boek ‘Leven tussen twee werelden – lessen van een sound healer -‘.
Tussen dat eerste mailtje en het moment dat ik Mandy’s boek kant en klaar in mijn hand hield zat een waanzinnig interessante reis van vier jaar. Met reisgenoten die ik niet eens allemaal persoonlijk heb kunnen ontmoeten. Toch ken ik ze, want ik heb de verhalen gelezen die Mandy over ze schreef.
De hoofdpersoon ontmoette ik wel: Peter J. Gouw, soundhealer. Als secundaire voorwaarde om aan de slag te gaan met Mandy vroeg ik natuurlijk heel slinks om een soundhealing door Peter. “Zodat ik weet waar het nou eigenlijk over gaat he,” was mijn prima excuus.
Tijdens onze ontmoeting zag ik hoe hij een reusachtige gong in trilling bracht door zijn hand er op zo’n 30 centimeter afstand voor te houden. Punt. Als je dat kunt met een gong, wat kun je dan wel niet bereiken met mensen, die voor het grootste gedeelte bestaan uit water, dat aanmerkelijk gemakkelijker trilt dan metaal?
Schrijven over wat geen woorden heeft
Mijn eigen ervaring met Peters manier van werken maakte het nog leuker om met Mandy te werken aan haar boek. Serieus, als ik dat niet had meegemaakt had ik vast een aantal keren als schrijfcoach tegen haar gezegd: ‘Kom Mandy. Nu overdrijf je. Schrijf nou iets bescheidener over wat er allemaal gebeurt bij die man.’ Maar nu moedigde ik haar vooral aan om ook haar eigen waarnemingen op te schrijven.
Daarom bestond mijn werk als schrijfcoach vooral uit het helpen zoeken naar woorden voor ervaringen die geen naam hebben omdat ze te weinig voorkomen in de wereld, omdat ze soms zelfs niet bestaan volgens de heersende overtuigingen over wat realiteit is.
De titel verzin je het laatst
Voor mij als schrijfcoach is het altijd afwachten of een gewenst boek ook echt geboren gaat worden. Bij dit gigantische project dat uiteindelijk tien volle schrijfjaren in beslag nam, bleef het tot het einde toe spannend of het zou lukken. Ja dus. En hoe. De werktitel waaruit nog een vorm van wanhoop sprak, werd in de laatste fase van het schrijfwerk aangepast. Dat gaat meestal zo: de titel verzin je het laatst omdat je dan pas precies weet waar je boek over gaat.
Wat ik nu op mijn buro heb liggen is een prachtig vormgegeven boek met gouden letters op de hardcover en een klassiek bordeauxrood leeslint.
Een topprestatie van Mandy Beekman. En een aanrader voor elke lezer die bereid is zich te laten verwonderen en in beweging te komen.